Voor wie al dacht wat is het stil daar in Brezany wordt er nog wel geklust? Hoe staat het met de verbouwing van de B&B? Nou die staat stil sinds op 8 oktober ons leven in duizend stukjes uit elkaar spatte toen Ray met de ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht met kramp in zijn midden rif en bijna geen gevoel meer in zijn linkerbeen. In het ziekenhuis van Litomerice werd na de ct scan al snel duidelijk dat hij een totale aorta ruptuur had van boven naar beneden tot in zijn linkerbeen (ook wel stille moordenaar genoemd omdat je niet weet dat je last hebt van een aneurysma).Terwijl hij met de lift naar de IC gebracht werd kreeg ik het op de trap naar boven te horen. Er was geen tijd meer om afscheid te nemen, Ray werd meteen in slaap gebracht en met een ambulance naar het universitaire ziekenhuis in Usti nad Labem vervoerd om daar geopereerd te worden. De kans was 50/50 en later hoorden we dat zelfs 3 op de 4 mensen meteen overlijdt nog voor de ambulance er is.
De operatie duurde 9,5 uur en was geslaagd maar hoe het nu verder ging kon niemand vertellen. Alle organen hadden een klap gehad en zijn nieren werkten niet meer. Ook zijn linkerbeen had erg lang zonder zuurstof gezeten. Om te herstellen hielden ze hem in een kunstmatige coma. Na 2 weken werd hij langzaam wakker en leek het de goede kant op te gaan ondanks infecties in zijn longen. Het ging zelfs zo goed dat hij na 4 weken ic overgeplaatst werd naar de medium care van het ziekenhuis in Litomerice. Helaas ging het daar meteen mis en is hij na 2 dagen met vliegende spoed weer terug gebracht naar Usti nad Labem waar hij direct geopereerd werd aan zijn longen waar bloed in de rechterlong bleek te zitten. Wederom werd hij weer in slaap gehouden maar de longen verbeterden niet een 2e operatie was nodig, gelukkig zorgde deze wel voor verbetering en konden ze hem al gauw wakker maken.
Ray:
Dit eerste deel is vrijwel geheel aan mij ontgaan. Ik liep in de tuin en kreeg een heel vreemd gevoel in mijn been. Door de gang richting bed riep ik al naar Hinke dat ze 112 moest bellen. Haar
reactie; dat zijn geen leuke grapjes, totdat zij mij zag liggen. Het ingaan van de ct scan is het laatste wat ik mij herinner. Toen ik wakker werd gemaakt in Usti liep alle
verpleging constant te vertellen wat de datum was en hoe laat het leek mij oninteressant het was toch gewoon de volgende dag?
Inmiddels was ziekenhuisbezoek verboden geworden ivm de covid en mochten we niet meer naar hem toe. Gelukkig hadden we daar erg aardige en meelevende dokters en kregen we na een week weer toestemming hem te bezoeken. Ondertussen waren we 6 weken verder en hield hij al te lang een bed bezet in Usti daarom werd hij nu overgeplaatst naar de IC in Litomerice. Gelukkig ging het met zijn nieren steeds beter dus hoefde hij niet meer 24 uur aan de dialyse. Wel bleef beademing (via de hals) nodig voor het herstel van de longen. Nu moest hij langzaam gaan aansterken met eten. Ook in het ziekenhuis van Litomerice kregen we gelukkig toestemming om hem te bezoeken ondanks het algemene verbod en liepen we dagelijks door een spookziekenhuis waar we amper mensen tegenkwamen naar de IC. Na 8 weken op de IC werd het tijd voor een volgende stap. Er werd een plek gevonden in een revalidatie kliniek in Praag. Hier ligt hij nu op een speciale afdeling voor patiënten die intensive care zorg nodig hebben omdat hij nog steeds ondersteuning van de beademing nodig heeft. Gelukkig zijn de nieren gaan werken dus dialyse is niet meer nodig. Ondertussen wordt er hard gewerkt om de spieren weer aan de gang te krijgen met name zijn linkerbeen heeft daar nog moeite mee en kleine delen van zijn voet zijn afgestorven door het zuurstoftekort dus dit heeft veel extra aandacht nodig. Tot ons grote verdriet maken ze in Praag geen uitzonderingen en is bezoek echt niet toegestaan. Na veel vragen mocht ik na bijna 3 weken met negatieve test en vaccinatiebewijs een uurtje op bezoek. Maar voor de feestdagen worden geen uitzondering gemaakt. Gelukkig kunnen we beeldbellen, al is praten nog steeds niet mogelijk, en gaat de fijne motoriek vooruit zodat berichtjes typen steeds beter lukt. Hoe lang het herstel nog gaat duren weten we niet. Dat het een lange weg wordt is zeker. We blijven positief en vol hoop.
Ray:
Toen ik eenmaal doorhad dat het ziekenhuis toch wel wat langer ging duren ben ik me ook gaan realiseren dat onze droom om hier alles zoveel mogelijk zelf te verbouwen een illusie is. Zodra
wij wat meer zekerheid hebben en ik uit het ziekenhuis ben gaan we bedenken hoe nu verder en zullen we zeker gebruik gaan maken van alle hulp die aangeboden wordt want zonder gaat het ons niet
meer lukken.
In de tussentijd worden we opgevrolijkt door twee hele lieve
kittens, Sara en Noa, die op ons pad kwamen en onze poezenfamilie hebben uitgebreid. Ook mogen we ons heel gelukkig prijzen met onze twee superlieve zoons en een lieve schoondochter die zoveel ze
kunnen naar Tsjechië komen en voor ons klaar staan. Hier in Tsjechië hebben we een heel lieve vriendin die ons helpt met alle contact met de artsen. Onze buren staan ons bij waar mogelijk maar
het meest nog met allemaal lekkere dingen. Ook is het fijn dat we zoveel lieve familie en vrienden om ons heen hebben ook al is het ver weg in Nederland, maar die aan ons denken en bijstaan waar
mogelijk.
Langzaam zetten we alle gebroken stukjes weer in elkaar. Wat de toekomst brengt weten we nog niet. Dat we die weer samen tegemoet gaan is voor nu het belangrijkste.
Wij wensen iedereen daarom een heel liefdevol, gezond en gelukkig 2022
Reactie schrijven
Marianne Yntema-Koster (zondag, 26 december 2021 10:31)
Wat een compleet en ontroerend verhaal.Ik werd natuurlijk vanaf het begin op de hoogte gehouden. Het is wel ver weg, maar door alle moderne technieken is het ook wel weer dichtbij. Ik blijf het kaarsje branden.
Willem van schijndel (zondag, 26 december 2021 10:39)
Zo die komt even binnen zeg heb er bijna geen woorden voor. ook al hebben we jullie maar één keer ontmoed jullie zijn zulke liefde volle mensen met een hele mooie droom we hebben samen met jullie die mooie droom mogen zien met een rondleiding door de B&B en de mooie ideeën gehoord. En als ik dan dit leest krijg je gelijk een brok in me keel.
We zijn niet gelovig maar we bidden dat het goed gaat komen. bij deze wensen we Ray hinke en familie heel veel kracht en sterkte om door deze moeilijke tijd heen te komen.
Groet Willem en petra van schijndel
Hinke (zondag, 26 december 2021 11:02)
Hoi Willem en Petra, dank voor jullie lieve woorden ♥
Jaap Veensma , Maartje Steunebrink (zondag, 26 december 2021 11:03)
Beste Hinke en Ray, Dat is goed schrikken vanochtend nu we de blog lezen ! We leven dan ook ontzettend met jullie mee. We hebben zelf ook 1 en ander achter de rug met mijn hartoperatie en complicaties . Maar wat jullie allemaal mee maken is wel heel erg heftig . En dat alles in Tsjechie waar de taal ook niet mee valt . Gelukkig hebben jullie hier hulp bij. Wat erg dat je dan ook niet naar Ray toe kunt vanwege cocid .
We leven met jullie mee en hopen op een spoedig en goed herstel .
Heel veel sterkte en beterscbap de komende tijd !
Jaap en Maartje
Brigit en Guido Zahradnik (zondag, 26 december 2021 12:15)
Goh Hinke
Wat schrokken wij van je heftige bericht dit is niet niks�denk je alles voor elkaar te hebben gebeurd er iets met je lief die echt op t randje vd dood heeft gehangen�door snel optreden is hij er nog en hopen wij met elkaar dat jullie samen oud mogen worden en je droom mogen afmaken , dit was tegenspoed maar met dat engeltje op zijn schouder nog heel veel mooie jaren met elkaar, beterschap voor Ray en sterkte nog voor jou �
Hanneke en Henny (zondag, 26 december 2021 12:24)
Lieve Ray en Hinke,
We werden al die tijd goed op de hoogte gehouden door Marianne.
Zo erg wat jullie is overkomen. Geen woorden voor.
Fijn dat de kinderen zo veel kunnen komen.
Het komend jaar kunnen we jullie niet komen helpen, maar mogelijk het jaar daarop wel. We houden contact. Liefs van ons.
Rob en Sonja Boom (zondag, 26 december 2021 14:05)
Dat is schrikken
Heel veel sterkte in de komende tijd met de revalidatie
Ook voor jou Hinke
Gerrie (zondag, 26 december 2021 15:06)
Wat ben ik blij dat ik je op afstand kan steunen . Onze verhalen kpmen zo overeen en dat schept een band . Ook al hebben wij elkaar nog nooit gezien is er toch een chemie tussen ons . Ik hoop jullie ooit in het echt te kunnen zien .ik leef enorm met jullie mee en weet dat jullie het zwaar hebben . Zet door . Hou moed en ga ervoor . Samen komen jullie hier doorheen (jee ik lijk Rutte wel)
Dorien Makaaij (zondag, 26 december 2021 19:23)
Lieve Hinke en Ray
Wat schrok ik vanmorgen toen ik je blog las.
Heb het nu voor de 3e keer gelezen en weet nu dat het echt gebeurd is.
Wat voel je je dan eenzaam in zo'n mooi land waar je de taal niet helemaal van onder de knie hebt en je allerliefste in het ziekenhuis belandt.
Wij hebben jullie leren kennen als zeer gastvrije mensen en ik hoop dat ook alles weer goed komt.
Helaas komen wij volgend jaar niet naar Tsjechië, maar zodra we weer daarheen gaan hoop ik dat we jullie weer ontmoeten en dat het de goede kant is opgegaan.
Wij branden kaarsjes voor jullie en denken aan jullie
Liefs uit Millingen aan de Rijn
Hinke (zondag, 26 december 2021 21:38)
Lieve allemaal dank voor jullie lieve en bemoedigende woorden. Hopelijk komen we in het nieuwe jaar gauw met beter nieuws.
Peter Nayee (maandag, 27 december 2021 14:31)
Beste Hinke en Ray,
Jouw bericht over Ray kwam even echt binnen. Was sprakeloos. Ik leef met jullie mee. Wens Ray maar juist ook jou en de kids heel veel sterkte. Trouwens mijn complimenten op de wijze waarop jullie beiden ons dit mededeelde. Warme groeten vanuit hier.
Cobi en Dirk Loenen (vrijdag, 31 december 2021 12:32)
Beste Hinke en Raymond,
Vanochtend belde Cobi met Marianne. Zij maakte ons attent op de blog, die wij, alhoewel we op de hoogte gehouden werden door Marianne, met intens medeleven hebben gelezen. Wat jullie de afgelopen maanden hebben moeten doormaken is als een verhaal in een horrorfilm. Gelukkig gaat het nu langzaam de goede kant op.
Wij wensen jullie een nieuwjaar toe waarin Raymond weer volledig zal herstellen en jullie, zij het met vertraging, weer verder kunnen bouwen aan jullie droom in Tsjechië.
Liefs, Cobi en Dirk
Tiny Pluim (zondag, 23 januari 2022 15:08)
Jeetje Hinke, ik weet niet wat ik lees! Bij toeval kijk ik op je blog.
Hoop dat het inmiddels al wat beter gaat met Raymond. Wat een schrik voor iedereen.
Ik wens jullie alle sterkte toe!
lieve groet Tiny
Carolina Dagevos Millin (donderdag, 09 februari 2023 17:46)
Lieve Hinke en Raymond,
We kennen elkaar niet en bij toeval lees ik jullie blog.
Wat een verschrikkelijke tijd hebben jullie achter de rug. Ik vind het heel erg voor jullie.
Ik wens jullie heel veel sterkte.
Met lieve groet van Carolina