Verhuizen, verhuizen en nog eens verhuizen…….

Ons leven lijkt alleen maar in het teken te staan van verhuizen. Onze eigen verhuizing natuurlijk maar afgelopen week ook de verhuizing van mijn (schoon)moeder naar een verzorgingstehuis. Samen met de familie eerst alle spulletjes inpakken die mee gingen, de verhuizing op de dag zelf, alles weer uitpakken en een plekje geven en daarna wat niet mee kon verdelen, op marktplaats zetten en naar de kringloop brengen.
Onze jongste heeft ondertussen een appartementje gevonden in Leeuwarden wat 2x zo groot is als de studio die hij huurde. Dus ook hier weer dozen inpakken, spullen bij elkaar sprokkelen voor zijn nieuwe appartementje, want wat hij huurde was gemeubileerd. Gelukkig konden er spullen van oma verhuizen naar zijn nieuwe stekje en zit hij straks riant achter het bureau van zijn pake. Ook moest er nog een bed komen maar gelukkig biedt marktplaats weer uitkomst en konden we zo snel een passend bed vinden en meteen ophalen vandaag. Morgen rijden we nog een keer met de laatste spullen, onze oude eettafel met stoelen en een paar kasten naar hem toe en laten we hem hopelijk helemaal blij achter op zijn nieuwe stek.  
Ondertussen komt onze eigen verhuizing ook steeds dichterbij. Nog maar 2 weekjes en dan staat hopelijk de verhuizer voor de deur. Die belde ons al in een licht paniek over of het allemaal straks wel kan op en neer reizen naar Tsjechië! We blijven maar goede hoop houden en pakken rustig verder in, de bananendozen stapelen zich al aardig hoog op!
Vandaag stonden we ook nog even stil bij de 13^e maart een jaar geleden. De dag dat we in lockdown gingen en ons leven op zijn kop heeft gezet en heeft gemaakt waar we nu staan vlak voor onze aanstaande verhuizing naar Tsjechië om daar een nieuwe start te maken.